Monkey World 2e deel

Vlak bij de ziekenboeg was ook het restaurant. Daar rustig een broodje gegeten en een verfrissing erbij. Geen "peukie", dat mocht op twee plekken in het park. Alleen jammer dat je de peuk dan op het gras moest uitmaken. Beetje vreemd maar vooruit maar. Na de maaltijd was het wederom een wandeling naar de volgende groep, dit waren de doodhoofdaapjes en zoals ik ze noem de dikbuiken. Deze zijn ook te zien geweest in de serie op t.v. Dit was een groep labatorium apen die veels te dik waren en hier op dieet zijn gezet. Nou sommigen zijn nog steeds aan de maat. Toch hebben we van hun ook een aantal foto's gemaakt. Marleen heeft ongeveer 150 plaatjes geschoten. Op een heuveltje ston in een in memorium van Jim, de oprichter van Monkey World. Ik heb zelden zoiets moois gezien. Het was een bronzen beeld van zijn gezicht en een chimp zijn gezicht die hem aanraakt op zijn hoofd. Als je naar de ogen van beiden keek was het zo gemaakt dat zij elkaar ook daadwerkelijk aankijken. Terwijl ik dit zit te schrijven krijg ik weer kippevel. Gisteren raakte ik door dit gedenkteken vanwege de schoonheid enigzins geemotioneerd, dat er spontaan een traan over mijn gezicht liep. 

Ja sommige dingen gebeuren nu eenmaal. Het is zoals het is, accepteren dat het er is is het belangrijkste. Goed we gaan verder. Heuvel op en we zijn weer terug bij het hospitaal, links af en daar was ons fotomodel weer. Die vondt het prachtig al die aandacht en maakte de mafste capriolen om zichzelf en ons te vermaken. Aan de overzijde van deze grapjas zat een prachtige Gibbon, daar ook eens kijken. Terwijl Marleen bij de joker stond zag ik een verzorger die mij bekend voorkwam, ja ook wat jaartjes ouder maar ja dat worden we allemaal, dit was ook van de t.v. Dat is wel grappig als je daar zo rond wandeld. Ik zag terwijl ik daar zo stond ook nog een bordje met betchoulers group, dus dacht oke zeker een party voor een vrijgezel. Sukkel, hier zit de groep vrijgezellen chimps die niet bij de anderen te plaatsen zijn. Daar ook heen en vreelijk mooie foto's genomen, ook door mij. Een van de jongens zat heel geduldig naar Jeramy te kijken, geen introductie nodig, wat hij aan het doen was en ging aan de wandel toen hij klaar was.

De rest van de mannen kwam op een gegeven moment aangewandeld en een van hun kwam bij ons zitten. Achter de ruit natuurlijk en heeft uitgebreid de tijd genomen om naar ons te kijken, waardoor wij prachtige "plaatjes" konden maken. Ik ben is op mijn hurken gaan zitten om op niveau te komen met hem. En als hij de tijd nam om mij aan te kijken, lag er in zijn manier van kijken een verdrietige blik. Het brengt je direct met beide benen weer terug bij mijn bewustzijn van alle ellende zo'n prachtige chimp moet hebben doorstaan. Maar in de wetenschap dat ze hier een goed leven hebben eindigden wij ons dagje hier en gingen wij terug naar de giftshop. Toch nog wat mee nemen voor de support voor het park. 

Het is een geweldige ervaring geweest en gingen wij voldaan retour naar het Hotel. 

Links rijden ging al iets beter, toch nog twee keer een schoonheids foutje bij de rotonde's, zon der schade het  in Bournemouth terug gekomen. Morgen een rustdag, weersvoorspellingen zijn niet zo florisant dus even de blog bijgewerkt. 

Grt, Jaap.